leyla ile mecnun bitti diyemedim.

          Uzun zamandır direniyorum son bölümü izlememek için ama bugün kendimi tutamadım ve son bölümü izledim. Genelde eski bölümlerini açıp açıp, sindire sindire izlerdim ama bugün artık kaçacak bir yerim olmadığını fark ettim, heyecanlı değildim sonunun nasıl geleceğini umursamıyordum çünkü artık bitiyordu ve bunu kendime söyleyemiyordum.

Bir çoğumuz kireç burnunda yaşadı, erdal abiden alış veriş yapıyor marketten alış veriş yapanlar arka sokaktan geçmiyorduk görmeden olmazdı erdal baggalı, her an yavuz abi camdan gelirde lcd tv mizi alır yoksa üzümle mi gelir diye bekliyorduk, ismail abi ile kuru yük gemisini bekliyorduk gelmedikçe daha da bekliyorduk, iskender abi ile taksiyi vurduruyorduk ev işi yapıyorduk ama  bıkmıyorduk, dedemiz vardı arkamızda gerçekte hiç olmadığı kadar, leyla'yı düşünüyorduk ve hepimiz mecnun olmuştuk, saftık, gururluyduk, bilmiyorduk ama her şeyi başarabilecek bir kafayı yaşıyorduk at kafası vardı bizde. sadece bizim anlayabildiğim esprilerimiz vardı diğerleri anlayamazdı onlar dizi izlerdi, biz o mahallede yaşardık, bazen dünyayı kurtarır, bazen ülke dışına çıkardık, kırklareli'ne gitmek için vize alırdık, kötü alışkanlıklarımızda vardı, sakız çiğner, üzüm yerdik, ama hep çiçek alırdık sevdiklerimize, edebiyata saygılıydık vampirle, kurt adamla uğraşmazdık, her anımızda o müzik çalardı, telefonumuzda fadime'nin düğünü çalardı, ti ye alamayacağımız hiç bir şey yoktu. Hayatı ti ye almıştık, atımız da olmuştu, yumurtamız da ama çok gafil avlandık, o kadar da masum değilmişiz.