Domaniç Palazoğlu Göleti Kampı

11 Eylül tarihinde saat 15.00 da 2 kişi olarak (eşim ve ben) Kütahya Domaniç’e bağlı Palazoğlu göletinde kamp kurmak ve bayramı geçirmek amacı ile Bursa İnegöl’e şehirler arası otobüs ile Eskişehir terminalden yola çıktık. Önce kısaca neden böyle bir rota tercih ettiğimizi anlatmak istiyorum, Eskişehir-Kütahya 105 km (otobüs 15 tl, tren 8.5 tl) Domaniç-Kütahya 90 km (14 tl) Domaniç-Palazoğlu göleti 10 km yani önce Eskişehir-Kütahya ardından Kütahya-Domaniç en son olarakta Domaniç-Palazoğlu göleti seferleri yapmamız gerekiyordu, Eskişehir-İnegöl 135 km (19-25 tl arası değişiyor) İnegöl-Palazoğlu göleti 35 km (6 tl)  Eskişehir’den Palazoğlu göletine 2 vesait ile ulaşmış olacağımız için bu rotayı tercih ettik. İnegöl’e yaklaşık 100 dakikalık, son km’leri doğal manzaraları ile çok keyifli bir yolculuk ile ulaştık (16.40), İnegöl terminalden sadece Domaniç Kooperatif araçlarının servisi var bölgeye, yoğun bir gün olduğu için seferler araçların dolmasıyla sürüyordu çok fazla beklemeden 2. araçta yerimizi aldık, yaklaşık 10 dk sonra Palazoğlu göletine olan son seferimiz başladı (17.05) kısa bir yolculuğun ardından göl kenarına varmış olduk (17.35) ve insanların bıraktığı izlerle karşıladı bizi Palazoğlu göleti, yaklaşık 10 ay önceki kamp etkinliğinden bu zamana daha da kirlenmişti ortam her yerde çöpler ve adım başı çimleri yok etmek istercesine yakılmış ateş izleri ve bir hayal kırıklığı daha. Kamp kurmak amacıyla göletin solundan dolanarak göletin arka tarafında ormanın içindeki kamp alanına doğru gittikçe daha fazla çöp görmeye başladık üstelik çöp konteynırlarıda mevcut ama boş duruyorlar muhtemelen henüz medeniyetle tanışmamış birileri ayak basmış buralara. Kamp kuracağımız alanda dahil her yerde alkol şişeleri ve tenekeleri bolca mevcut neyse bu kadar çöpten bahsetmek yeter diyelim. Çadırımızı göleti gören bir noktaya kurduk ardından ateş ve yemek faslına geçtik. Havanında kararması nemin yüksek olması tüm yüzeyleri ıslatıyor bununla birlikte havanın daha da soğumasına sebep oluyor bizde ateşe doğru daha da yanaşıyorduk tabi yakacak odun kalana kadar sürdü bu durum ardından gece saat 1 e gelirken çadırımıza geçtik ve mutlak sessizlik. Sabah kahvaltımızı yaptıktan sonra biraz aşağımızda göletin hemen yanında kamp kurmuş Bülent abiyle karşılaştık Eskişehir’den, o da hava karardıktan sonra gelmiş aracıyla. Biraz çevreden bahsedelim, ağaçlar ve ortam hala yeşil Ekim ayı gibi o rengarenk sonbahara bürünecektir Domaniç, göletin karşınsın da yani yolun diğer tarafında bir çeşme var içme suyu mevcut, yolun İnegöl’den geldiğimiz yönüne doğru yaklaşık 2 km kadar mesafede ufak tefek yemek yiyebilecek derme çatma yerler mevcut, Domaniç köyü aksi yönde yaklaşık 10 km mesafede otostop çekmek için uygun bir yer sayılır yol aktif sayılır 2 yönede. Kamp kurduğumuz alan ormanın içinde kaldığı için göl kenarına gelenlerin görmesi mümkün değil gece birilerinin buraya gelmeside pek mümkün değil bu sebeple güvenli sayılır bunu şu sebeple söylüyorum malum ülkede nerde bir su birikintisi var soytarısı, serserisi bitmez göletin yanından asfalt yolun geçmeside bu ihtimalleri arttırıyor, tabiki ustrupluca gelip göletin tadını çıkaranlar, piknik yapanlar oluyor, göletin yanında çocuklar için küçük bir de park aleti mevcut kaydırak vesaire. Kamp alanından ormanın içine doğru çok güzel fotoğraflar yakalayabileceğiniz bir patika mevcut ancak çok fazla uzaklaşmayın ormanda kaybolmak çok kolaydır ve artık domaniç için söyleyebileceklerim bu kadar. 

Dönüş için aynı güzergahtan devam edilebilir ya da Kütahya üzerinden devam edebilirsiniz bu arada mutlaka domaniç kooperatifin domaniç şubesini arayıp yer ayırtmakta fayda var yer bulunamayabiliyor.